WE LOVE TANZANIA!

Hallo lieve allemaal,

Habari? Met ons gaat het heel erg goed! Ik denk dat het heel lastig uit te leggen is, maar wat we hier doen en meemaken is zo ontzettend gaaf! Iedere dag maken we wel weer iets nieuws mee of doen we weer iets goeds voor iemand anders, jullie kunnen dus wel begrijpen dat we het eigenlijk heel jammer vinden dat we hier over minder dan 3 weken alweer weg moeten!
In de laatste blog had Robin verteld dat Karina en Eveline (de 2 andere Nederlandse vrijwilligers) een dagje bij ons op school hadden gekeken. Donderdag hebben wij bij hen gekeken. Zij geven les op een governmentschool, wat dus een wereld van verschil is. In iedere klas zitten gemiddeld 100 kinderen! En die 100 kinderen vliegen elkaar ook nog eens geregeld in de haren, gooien schoenen door de klas, slaan elkaar met linialen, en ga zo maar door. Een hele belevenis was het dus! En probeer maar eens een gymles met 100 kinderen te organiseren, ik heb me nog nooit zo dood gezweet haha. Robin en ik hebben Karina en Eveline maar geprobeerd te helpen door achterin de klas letterlijk politie agentje te gaan spelen. Heel begrijpelijk dat het lesgeven voor hen een stuk lastiger is en ze dus aan veel minder toekomen dan wij. Toch lijkt het ons stiekem best wel leuk om op zo’n school les te geven, wij houden nou eenmaal van een uitdaging haha.
Die avond hadden we het verjaardagsfeestje van Jesca. We gingen erheen met Karina en Eveline, geen idee wat ons te wachten stond. Het was weer een hele ervaring! We zaten met al haar vrienden en vriendinnen aan een lange tafel in een soort van barretje, met voor ons op tafel een tijdsplanning op A4. Je wist dus meteen hoe laat de taart werd aangesneden bijvoorbeeld, best handig haha! En je krijgt niet gewoon een stukje taart, nee, je moet een heel stuk taart van een vorkje eten wat de jarige in je mond stopt. En dat ging inderdaad niet altijd helemaal goed …
Het hoogtepunt van de avond was waarschijnlijk dat we ook hier niet beestvrij bleven, er liepen twee ratten door de ruimte, die soms gevaarlijk dichtbij kwamen. Robin dacht er op een gegeven moment één te voelen aan haar voet, waardoor wij ineens op onze stoelen stonden haha. Maar het bleek het been van het meisje naast haar te zijn geweest, oeps. Wij werden natuurlijk weer hartelijk uitgelachen, zijn we inmiddels ook wel gewend!
Het leukste van de avond vond ik dat iedereen een gelukswens aan Jesca mocht uitspreken. Iedereen zij iets ontzettends liefs en het mooiste was nog dat je zag dat ze het echt meenden.
De taxirit terug was ook een hele belevenis, omdat de taxichauffeur het huis van Karina en Eveline niet kon vinden en we dus letterlijk 2 uur rondjes hebben gereden. Dit tot grote ergernis van iedereen, maar wij konden er wel om lachen. Heerlijk hoe Afrika ons in dat opzicht heeft verandert, er moet wel iets heel vreselijks gebeuren willen wij ons nog ergens druk om kunnen maken. Maria vond het gelukkig ook erg grappig en helemaal niet erg dat we pas om 2 uur ’s nachts thuis waren door dit hele avontuur. De volgende ochtend ging de wekker helaas wel weer gewoon om 6 uur. O, we slapen trouwens tegenwoordig op twee opgestapelde matrassen, want ons bed is een paar nachten terug ingestort haha. die extra kilootjes kon het niet meer aan denk ik!
De kinderen hadden een soort culturele middag op vrijdag, waarbij ze allemaal hun danskunsten hebben geshowd, jeetje, wat kunnen die kinderen goed dansen! Dat is denk ik nog het mooiste aan Tanzania, bijna iedereen kan zo ontzettend goed dansen, daar kunnen we echt van genieten! Maar als we zelf oefenen voor de spiegel blijft het er toch een beetje apart uitzien helaas haha.
Maandag begonnen de examens weer, dus wij hebben de kinderen die week ervoor even goed klaargestoomd. We hebben nu zo’n goede band met de kinderen opgebouwd, dat ik het me echt niet kan voorstellen dat we ze over een tijdje niet meer zien. Je hebt nu echt het idee dat je met hen ergens naartoe werkt, ze gaan jou ook steeds beter kennen en ze durven meer te vragen en gezellig met je te doen. Het zijn echt schatjes en we gaan ze heel erg missen!
In het weekend zijn we op zaterdag weer een keertje met de Nederlandse meiden naar het paradijsstrand geweest. Heerlijk zon, zee, zand, we kunnen er geen genoeg van krijgen!
Zondag moesten we (helaas) wel weer om 7 uur naar de kerk met Maria. Toch denken we ergens dat dit niet voor niks is, want dit land brengt ons zo ontzettend veel goeds, het zou zo maar kunnen dat dit mede komt doordat wij zo braaf naar de kerk gaan haha. Ook hebben we veel gesprekken met Maria over het geloof en zijn de preken in de kerk steeds erg positief en van dit alles leren we ook weer erg veel.
Verder hebben we die dag gewassen en heeft Robin weer heerlijke pannenkoeken gebakken, jammie!
Maandag en dinsdag hebben we de examens afgenomen bij de kinderen en woensdagochtend zijn we vroeg weer vertrokken naar Arusha. Het was weer super om daar terug te zijn en om Veronica, haar ouders en Brianna weer te zien. We werden met open armen ontvangen en we voelden ons meteen weer thuis!
We hebben daar vooral heel veel Italiaans gegeten, wat voor de verandering heel fijn was. Op donderdag hebben we de hele dag gechillt bij het zwembad met Veronica en een vriendin van haar. Die avond zijn we naar de bios geweest met z’n drieën en daarna zijn we uit geweest, want dat kun je in Arusha niet missen! En het was weer een heerlijke avond, met leuke muziek, lekkere drankjes en vooral veel billen schudden! De perfectie is nabij hoor haha.
De volgende ochtend begon iets te vroeg, omdat we beloofd hadden op Brianna te passen. Toen Veronica terugkwam zijn we naar een salon geweest en hebben we voor 10 euro ons haar laten highlighten, dat kan dus niet in Nederland hè haha!
Op zaterdag zijn we op safari geweest, wat Veronica voor ons had geregeld, want zij heeft haar eigen safaribedrijfje. En wat was dat suuuuuuuuuuuuuuuuuuuuper vet! Het was duur, maar het was het geld dubbel en dwars waard. We hadden een eigen jeep met chauffeur en we zijn naar 2 nationale parken geweest; Manyara en Tarangire. Het dak van de jeep kon open en zo stonden we oog in oog met allemaal wilde beesten, zo gaaf! Ik heb de olifanten nog bijna weggejaagd doordat ik zo enthousiast begon te gillen haha. Daarbij kwam ook nog eens dat we ontzettend veel geluk bleken te hebben, want we hebben 3 keer leeuwen gespot, die je normaal bijna nooit ziet. Kwam dus vast ook door het bidden haha!
Daarnaast hebben we heel erg veel olifanten gezien, giraffes, zwijnen, zebra’s, empala’s, apen, nijlpaarden, flamingo’s en meer. Het is echt iets wat je gedaan moet hebben als je in Afrika bent! Tussendoor kregen we ook nog een hele luxe lunch in een lodge. Al die luxe zijn we niet echt meer gewend, dus dat was een beetje gek, maar ook wel leuk. Alhoewel we wel tot het besef zijn gekomen dat je niet zo heel veel luxe nodig hebt als je blij bent met waar je bent en wat je doet en dat zijn we zeker!
Die avond zijn we naar een bar gegaan waar we een maand geleden ook heen zijn geweest en waar we het toen heel erg leuk vonden. Iedereen bleek ons nog te herkennen van de vorige keer, heel grappig. Ook Arusha is dus echt een dorp!
We hebben een hele leuke avond gehad en zelfs nog wat andere Nederlanders ontmoet.
Zondag hebben we Veronica maar even in het huishouden geholpen, door de afwas van 2 weken ofzo te doen, een heel werk, maar met als resultaat een schone keuken!
Daarna heeft ze ons meegenomen naar een weeshuis in de buurt, wat echt heel bijzonder was om te zien en wat we ook nog steeds een keer graag wilden doen.
Die avond zijn we nog gezellig uit eten geweest om afscheid te nemen, want maandag stond er weer een busreis naar Dar Es Salaam op het programma. Veronica en haar familie zijn zo ontzettend lief en gastvrij, we gaan ze echt missen, maar het is vast niet de laatste keer dat we ze hebben gezien!
Helaas zaten we op de terugweg weer achterin de bus, omdat er geen plek meer was, en we dus 10 uur lang om de 2 seconden tegen het plafond aan hebben gezeten, we hebben de blauwe plekken op onze billen om het te bewijzen haha.
En vandaag hebben we meteen weer wat moois op school kunnen doen. Blijkbaar hadden ze de hele week op ons gewacht, want ze hebben ons in de voorgaande weken weleens zien knutselen met de kinderen en ze hadden onze hulp nodig. Ze willen namelijk een leeg klaslokaal in gaan richten voor de nursery kindjes van 3 en 4 jaar.
Op de muren moesten allemaal dingen komen waar zij van kunnen leren, zoals getallen en letters. En wij zijn volgens hen heel erg creatief, dus wij moesten hier absoluut mee helpen.
We hebben de hele dag tot 6 uur ’s avonds zitten knippen en plakken. Maar het eindresultaat mag er zeker zijn! Op de muren hebben we alle getallen in verschillende vormen gemaakt en het hele alfabet hangt, met bij elke letter een plaatje van iets wat begint met die letter. Alle leraren konden niet geloven hoe wij dit konden en vroegen hoe lang we daarvoor hadden gestudeerd. Voor ons is het de normaalste zaak van de wereld om dingen voor in je klas te maken, maar in Tanzania kennen ze het vak handvaardigheid gewoon niet. Maar langzaamaan komen ze nu tot het besef dat het heel goed is voor je creativiteit en wij hopen dat ze dit vak in de toekomst wel gaan geven.
Morgen gaan we nog een lokaal ‘versieren’ op school en in de avond hebben we Maria, haar man en Jesca uitgenodigd voor de Tanzanian Night in een hotel, waar Maria ons in onze eerste week ook mee naartoe had genomen. Dit is heel erg leuk en we willen ze meenemen als bedankje. Donderdag hebben we ons afscheidsfeest op school met de leraren en de kinderen. Dan hebben we vrijdag vrij om te wassen, in te pakken en voorbereidingen te treffen, want zaterdagochtend hebben we eerst op school een presentatie voor alle ouders om te laten zien wat we in de school gedaan en veranderd hebben en daarna nemen we meteen de boot naar Zanzibar. We blijven dan 10 dagen vakantie vieren op Zanzibar en de laatste paar dagen zijn we nog te vinden in Dar Es Salaam om afscheid te nemen en wat laatste dingetjes voor de school te doen. Zo bizar hoe snel de tijd voorbij gaat, zeker als je het zo naar je zin hebt!
We zullen na Zanzibar nog één keer een blog plaatsen om jullie daarover te vertellen en daarna kunnen jullie alles persoonlijk van ons horen!

We willen jullie nog een keer bedanken voor alle lieve berichtjes, we vinden het super leuk om te horen dat jullie zo met ons meeleven en dat jullie aan ons denken! Wij denken zeker ook aan jullie!

Hele dikke kus en veel liefs!
Robin & Anne